زین (Zein) یک پروتئین ساختاری 20 کیلو دالتونی است که توسط ژن نقشه برداری شده روی بازوی کوتاه کروموزوم 7 ذرت کدگذاری می شود. این پروتئین فاقد اسیدهای آمینه ضروری مانند لیزین و تریپتوفان است. بنابراین ارزش غذایی ضعیفی دارد.
زین در ساخت الیاف، چسب، پوشش، سرامیک، جوهر، لوازم آرایشی، نساجی، آدامس و پلاستیک های زیست تخریب پذیر استفاده می شود.
موارد مصرف زین
- الیاف: زین می تواند به عنوان یک ماده تقویت کننده در تولید الیاف طبیعی و مصنوعی استفاده شود.
- چسب: زین می تواند به عنوان یک چسب زیست تخریب پذیر استفاده شود.
- پوشش: زین می تواند به عنوان یک پوشش محافظ در صنایع غذایی و داروسازی استفاده شود.
- سرامیک: زین می تواند به عنوان یک ماده افزودنی در تولید سرامیک استفاده شود.
- جوهر: زین می تواند به عنوان یک ماده افزودنی در تولید جوهر استفاده شود.
- لوازم آرایشی: زین می تواند به عنوان یک ماده افزودنی در تولید لوازم آرایشی استفاده شود.
- نساجی: زین می تواند به عنوان یک ماده افزودنی در تولید نساجی استفاده شود.
- آدامس: زین می تواند به عنوان یک ماده افزودنی در تولید آدامس استفاده شود.
- پلاستیک های زیست تخریب پذیر: زین می تواند به عنوان یک ماده افزودنی در تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر استفاده شود.
خواص شیمیایی زین
زین یک پروتئین الیافی است که به صورت پودر سفید یا زرد موجود است. این ماده در آب و الکل حل نمی شود، اما در محلول های قلیایی قابل حل است.
وزن مولکولی زین
وزن مولکولی زین حدود 20 کیلو دالتونی است. این ماده از 20 اسید آمینه مختلف تشکیل شده است.
ساختار زین
زین یک پروتئین ساختاری است که به صورت رشته های مارپیچی قرار گرفته است. این رشته ها به هم متصل شده و یک شبکه سه بعدی را تشکیل می دهند.
خواص فیزیکی زین
زین یک ماده جامد سفید یا زرد است که در دمای اتاق پایدار است. این ماده در آب و الکل حل نمی شود، اما در محلول های قلیایی قابل حل است.
زین یک ماده زیست تخریب پذیر است. این ماده می تواند توسط باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها تجزیه شود.
تولید زین
زین از ذرت استخراج می شود. برای این کار، ذرت ابتدا آسیاب می شود و سپس پروتئین های آن با استفاده از روش های مختلفی استخراج می شوند.
زین یک ماده طبیعی و قابل بازیافت است. این ماده می تواند به عنوان یک جایگزین برای مواد شیمیایی مصنوعی استفاده شود.
نظرات
هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.