محیط کشت تیوگلیکولات براث
محیط کشت مایعی است که در اصل به منظور اندازه‌گیری مورد نیاز ریزاندامگان استفاده می‌گردد. در این محیط کشت، ماده سدیم اسید تیوگلیکولیک به مصرف اکسیژن محلول در مایع می‌پردازد که اجازهٔ رشد اندامگان بیهوازی اجباری را در این محلول نیز می‌دهد. تفاوت میزان اکسیژن در عمق‌های گوناگونی از این مایع که توسط رزازورین مشخص می‌شود سبب رشد متمایز اندامگان هوازی اجباری، بیهوازی اختیاری، بیهوازی اجباری، خرد هوازی و تحمل کننده هوا می‌شود، که این تمایز در محل رشد عامل شناسایی هریک از این اندامگان در محیط کشت مایع تایوگلایکولیت میباشد.
نظرات
هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.